यसरी आयो अमेरिकामा जीवनसाथी वा छोराछोरी रोज्ने अवस्था

     एउटा दम्पत्ति । नेपालमा खान लाउनको कुनै दुख थिएन । तर पनि अमेरिकामा बस्ने उनीहरुको ठूलो रहर थियो । उनीहरुको यो रहर डिभी चिठ्ठाले पुर्याइदियो । त्यसपछि उनीहरु अमेरिकामा त आए तर उनीहरुको दाम्पत्य जीवन भने ध्वस्त भयो । कसरी भयो उनीहरुको दाम्पत्य जीवन ध्वस्त ? यसैबारेमा श्रीमान्लाई डिभोर्स दिन बाध्य भएकी श्रीमतिले खसोखासका लागि कृष्णा गौतमलाई बताएको जीवनकहानी जस्ताको तस्तै । 

---

         डिभी चिठ्ठा परेपछि हामी चारजनाको परिवार निकै खुशी र उमंगका साथ अमेरिकामा आएका थियौं । नेपालमा पनि हामीलाई नराम्रो त केही थिएन । जमेर नै बसेका थियौं । म सरकारी जागिर गर्थें । मेरा श्रीमान्को नेपालमा पुख्र्यौली सम्पत्ति प्रसस्तै थियो । निकै शान थियो हाम्रो नेपालमा । घरमा काम गर्नेहरु पनि चारपाँच जना हुन्थे । यसैबीचमा हामीलाई डिभी चिठ्ठा परेको थियो । नेपालमा जति सम्पन्न भएपनि अमेरिकामा आएर बस्ने रहर सबैलाई हुन्छ । त्यसैले हामीले डिभी चिठ्ठा भरेका थियौं । 
        चिठ्ठा परेपछि हामी सन् २००८ मा अमेरिकामा आएका थियौं । त्यतीबेला हाम्रो छोरा १२ वर्षको र छोरी सातवर्षकी थिइन् । यीनै छोराछोरीको भविश्य उज्जवल होस् भनेर हामी अमेरिकामा आएका थियौं । सुरुमा त डिभी परेपनि अमेरिका नजाने कि जस्तो लागेको थियो । तर सबैले डिभी परेकाले यस्तो मौका गुमाउन नहुने सुझाव दिए । अनि हामी अमेरिका आयौं । 
        अमेरिका आइसकेपछि सुरुमा हामी अमेरिकाको टेक्सासमा आयौं । टेक्सासमा कामको अलिक समस्या भयो । छोराछोरीसँग टेक्सासमा बस्न समस्या भएकाले हामी टेक्सासबाट न्युयोर्कमा आयौं । सुरुमा हामी टेक्सासमा पाँचमहिनासम्म बसेका थियौं । तर त्यहाँ भनेजस्तो कामै पाइएन । त्यहाँ श्रीमान्को लागि काम पाइएपनि मेरा लागि काम पाइएन । चारपाँचजनाको परिवार सधै नेपालबाट पैसा ल्याएर धान्ने कुरा पनि भएन । 
       श्रीमान्लाई पनि काम गर्न आग्रह गर्दा उहाँले नेपालमा आफू नोकरचाकर राखेको मान्छे काम गर्न सक्दिन भन्न थाल्नुभयो । उहाँले बारम्बार यहाँ यस्तो काम गर्नुभन्दा त बरु नेपाल नै जान्छु भन्नुहुन्थ्यो । तर पनि न्युयोर्कमा अलिक गतिलो काम पाइन्छ कि भन्ने आशाले हामी न्युयोर्कमा आएका थियौं । न्युयोर्क आइसकेपछि सुरुमा कोठापनि राम्रो पाइएन । अरुसँगै मिलेर बस्यौं । मैले ब्यूटी पार्लरको काम सिकें र पार्लरमा नै काम गर्न थालें । 
       छोराछोरीहरुलाई पनि विद्यालयमा भर्ना गरियो । ठूलो छोराले सानो बहिनीलाई स्कुल पुर्याउने , आफू पनि स्कूल जाने र स्कुलबाट आएपछि बहिनीलाई होमवर्क गराउने गथ्र्यो । यसरी समय वित्दै गयो । मैले मेरै कामबाट घरको सम्पूर्ण खर्च र छोराछोरीको खर्च पनि धानेको थिएँ । यसबीचमा मैले मेरा श्रीमान्लाई पटकपटक काम गर्न आग्रह पनि गरेकी थिएँ । तर उहाँले आफ्नो स्तर अनुशारको काम नपाएको भन्दै काम गर्न मान्नुभएन । सधै म नेपालमा यस्तो र उस्तो भनिरहनुहुन्थ्यो । 
        मैले बारम्बार भन्ने गर्थें कि यो नेपाल होइन । हामी अमेरिका आएका छौं, केही न केही काम गर्नुपर्छ । तर यही निहुमा हाम्रो झगडा नै हुन थाल्यो । सधै घरमा काम नभएका आफूजस्तै साथीहरुलाई जम्मा पारेर दिनभर तास खेल्ने गर्न थाल्नुभयो । चुरोट र रक्सीको नशामा लठ्ठिएर तासमा रमाउने आदत पर्न थाल्यो उहाँहरुलाई  । हाम्रो कोठा जुवाघर र भट्टीजस्तो हुन थाल्यो । बेलुका काम सकेर म घरमा आउँदा तैले कमाएको पैसाको धाक लगाउछेस् ? मैले नै तलाई अमेरिका ल्याएको हुँ भन्दै नानाथरी गाली गर्नुहुन्थ्यो । 
       दिन बित्दै गर्दा हाम्रो दिनहुजसो झगडा हुन थाल्यो । छोराछोरीका अगाडि झगडा गर्दिन भन्दा पनि उहाँ सधै मसँग झगडा गरेर बस्नुहुन्थ्यो । घरको सम्पूर्ण जिम्मेबारी मेरो टाउकोमाथि थियो । छोराछोरीले सधै बुबाले किन काम गर्नुहुन्न ? भनेर सोध्ने गर्थे । मैले भन्थें –“तिमीहरुको बुबाले हामीलाई हेरचाह गर्नुपर्छ । उहाँ काममा टाढा जानुभयो भने हाम्रो हेरविचार गर्ने मान्छे हुँदैन । त्यसैले उहाँ काममा नजानुभएको हो । ”
       मेरो मनभित्रको दूखलाई म छोराछोरीको मुख हेरेर लुकाउने प्रयास गर्थें । एक दिन त मेरो पनि खुशीको दिन आउला भनेर चित्त बुझाउने गर्थें । डिभी पर्दा जुन खुशी छाएको थियो, अमेरिका आइसकेपछि त्यो खुशी बचेन । श्रीमान्सँग मेरो सम्बन्ध एकदम नराम्रो हुँदै गयो । उहाँले घरमा मान्छे जम्मा गरेर तास खेल्दै भाँडभैलो मच्चाउदा पनि मैले केही बोल्नु हुँदैनथ्यो । केही बोल्यो भने त रातभर घरमा झगडा हुन्थ्यो । यसैबीच एकदिन मेरो छोराले भन्यो –“तपाईहरु यसरी नै झगडा गर्ने हो भने म पुलिस बोलाउँछु ।”
       छोराले पुलिस बोलाउने बताएपनि मेरा श्रीमान् अझ आक्रोशित हुनुभयो । उहाँले छोरालाई तथानाम गालि गर्दै हुनुहुन्थ्यो । त्यहीबीचमा छोराले पुलिसलाई फोन गरिसकेको रहेछ । श्रीमान्ले तँ बढी बोल्छस् , यो घरबाट निक्लिहाल् भन्दै छोरालाई घिच्याएर घरबाहिर निकाल्न खोज्दै हुनुहुन्थ्यो , बाहिर त पुलिस आइसकेका रहेछन् । पुलिसले मेरा श्रीमान्लाई पक्राउ गरेर लगे । म के गर्ने के नगर्ने अलमलमा परें । पुलिसले मलाई र छोरालाई उपस्थीत हुनका लागि समय दिएर गएका थिए । 
      हामी पुलिसले दिएको समयमा त्यहाँ गयौं । त्यहाँ गइसकेपछि पुलिसले छोराछोरीलाई सोध्दा उनीहरुले भने –“बुबाले ममीलाई सधै गाली गर्नुहुन्छ । पिट्नुहुन्छ । बुबाले काम पनि गर्नुहुन्न । ममीकै कमाई खाएर बस्नुभएको छ । ममी बुबासँग बस्नुहुन्छ भने ठीकै छ । तर हामी दाजुबहिनी बुबासँग बस्न सक्दैनौं । ” 
     त्यसपछि निकै जटिल अवस्था आयो । मैले मेरो जीवनसाथी रोज्ने वा छोराछोरी ।  मैले छोराछोरीलाई भनें –“एकपल्ट बुबालाई माफ गरिदेऊ । जेजस्तो भएपनि तिम्रो बुबा हो । ” तर छोराछोरीले भने –“हामी माफ गर्न सक्दैनौं । बुबासँग तपाईले डिभोर्स गर्ने हो भनेमात्र हामी तपाईसँग बस्छौं । बुबाले सधै तपाईसँग झगडामात्र गर्नुहुन्छ । त्यो भन्दा राम्रो त छुट्टै बस्नु हो । ” 
      मलाई निकै पिरलो भयो । पुलिसले श्रीमान्लाई थुनेर राखेकाले उहाँलाई जसरी पनि छुटाउन मन थियो । तर छोराछोरीले नमानेकाले र पुलिससँग छोराछोरीले बयान दिइसकेकाले तत्काल छुटाउन सम्भव पनि थिएन । पछि मैले छोराछोरीलाई कन्भिन्स गर्न खोजें । उनीहरुले कुनै पनि हालतमा बुबासँग नबस्ने भने । त्यसपछि मैले श्रीमान्सँग डिभोर्स गर्ने निर्णय गरें । मैले यस्तो निर्णय लिइसकेपछि एकैसाथ नबस्ने हो भने ठीकै छ भनेर छोराछोरीहरु कन्भिन्स भए । त्यसपछि केश फिर्ता लिइयो । श्रीमान् थुनाबाट छुट्नुभयो । तर डिभोर्सको शर्तमा उहाँलाई छुटाइएकाले उहाँसँग बस्न सम्भव थिएन । त्यसैले मैले बाध्य भएर उहाँसँग डिभोर्स गर्नुपर्यो । यसरी श्रीमान्ले काम नगर्दा उब्जिएको समस्याले हाम्रो सम्बन्ध नै टुटेर गयो । 

- See more at: http://khasokhas.com/news/617#sthash.KzEk9CDQ.dpuf

yasma america ko galti k vayo?

I have seen many case like this which do not come in media. America is more favorable towards women as in women get jobs easily if they are even a little bit good looking. For men it is bit difficult unless they settle for working in restaurant or driving taxi. When women start being the bread earner in a family that moved from Nepal, the man goes through depression. Some can handle it but if men start gambling like in the article then it will not end well.

My advice to married people in nepal who get DV, America is not worth spoiling your relationship.

कुर्सीमा बसेर गर्ने काम मात्र काम ठान्ने हरुको मानसिकता ठाउ अनुसार बद्लिन नसक्नु ( कमले सानो र ठुलो हुने संस्कार जान नसक्नु ) अनि नेपाल मा के थियो र के थिए बिर्सन नसक्नु उधो गति को सूचक हो | खालि दिमाग सैतानको डेरा - उखान लागु हुन्छ |
छिमेकी दाइ इन्स्पेक्टर थिए नेपालमा :फ्याक्ट्रीको job 3-11 shift  गराए पछि जे पनि गर्न तयार भएका थिए : देश गुनाको भेष उखान सम्झदैनन | Without job : makes you alcoholic , that is a good cause of downfall. Children does not have tolerance to accept bullshit and should not be. 

यो मुजी किशोर पन्थी को काम छैन नचाहिने कुरो खोताल्दै बस्छ । नेपाल मा हुन्थ्यो नि त्यों सस्तो खाले पत्रकार , रसरंग को टेस्टों प्रकार को हो यो मुजी । पैले काम बिस्व सन्देस बाट काम सुरु गर्यो अणि फेरी वाइट हिमाल अणि फेरी वाइट हिमाल टीवी आइल फेरी नया खोज तलास। एक ठाउँ मा टिक्या छैन ।
अघिल्लो मैना नक्कली अशयलाम गर्ने पक्राउ भनेर ठुलो ठुलो आक्ष्यर मा लेख्यो कुरो बुज्दै जादा chainese हरु रैछ । अस्ति को मैना नि uscis मा कति ओटा केस नेपाली को नाम मा छ भन्दै छाप्यो । न्यू यॉर्क छोडून जेल सम्म तेस्लाइ एक चोटि खूब कुट्न मन छ ।। समचार छाप्न पर्छ । नछाप भन्या हैन तर कसरी छाप्ने भन्ने तरिका हुन्छ नि । घटिया पत्रकार।

is this story about that Miss Nepal USA's family?

I know this guy who was financially well-off back home. Few homes, few ropanis of land, fancy car, a prestigious career. Since he was in his 40s, his ego was way too big and he remained unemployed for nearly 18 months. His wife would would work 8-10 hr shifts as a babysitter and he'd laze around all day.

Fortunately for them, they decided to return home and resume living their normal life. Not many people can give up their residency but that does make me wonder if they'd have really returned back if he didn't have that extra cushion of living a decent life.

ho ni malai pani garo bhairacha US ma basna, ma pani karodpati ko choro hoon. ma aafai pani karodpati hoon. suru ko 7 yrs kasto garo bhathyo kaam garna sano tino.

हाहाहा हसाउछ केटो ।

This sounds like a fake story to me. Who has time to play cards every day? One person may have time but few people to play cards?

@Icanfly - I think you nailed it. New York jasto mahango thau ma kasle paucha sathi haru sadhai sadhai aayera uu sanga jua khelne. Uu po dhani karodpati ho. Ki ta tyo 4-5 jana pani uu jastai dhani ra kaam nabha hunu paryo. If that is the case then this story should’ve lead to a another story about ‘rich people of Nepal lazing around in US are kicked ass by their hard working wives’ – ‘Way To Go - Nepali Women of 21st Century’.
@tihar - I also agree with you about how this has anything to do with DV lottery or US. I mean it’s unfortunate that a lazy person, as the one portrayed in this story, had a job in Nepal. He was rich in Nepal, lucky for him. But there’s no doubt that he is a lazy person –suited for a stereotypical safe job in Nepal, where he couldn’t be fired.
This is a ‘lazy person needing psychological help’ kind of story with a backdrop of immigration. Even if the story is fake, it is relatable to our diaspora in US so people make strong arguments. Any well-read person who won a DV lottery would have known that they should be prepared for all kind of hardships in US. There’s another part of the coin. Immigrants will face issues with identity and loss of culture, depression and other psychological problems because of having to cope with a foreign culture. This is a well-documented and highly cited in the internet. And somehow we’re at the forefront of that dilemma too.
Reference: http://sajha.com/sajha/html/index.cfm?StartRow=1&PageNum=1&threadid=110802

Think you lot are reading too much into it. Did she specify that it was the same group of men? There are at least 20-40k Nepalese in Queens. It's perfectly plausible that people would show up to play cards during their off-days. While her harilatthak husband must've been a lazy bum, she never implied that it was the same bunch that came to play cards, did she?

The story has definitely fabricated, no doubt. Maybe there were issues related to intimacy, maybe she started dissing him, maybe she caught him cheating on her and didn't feel necessary to share.

Yo katha True huna sakcha, kina nahune ra . kasaiko wife kharab huncha . kasaiko husband. Hamrai aankha le kati dekheko cha yesto dinai ko ruwabasi , bachha ko bijok. but amrika ma with bachha chai babu mancheko chaina dekh6u ma chai. aama lai ta bachha herda herdai thik...keta manche le agi ke ke vaisakeko hun6 wife lai pattai hunna...ya dallas ma pani kati manche le divorce vandai nepali wokil khojira sunincha. aaimai manche ko jindagi sarai garo... nepal ma pani sadhai ko hepai , amrika ma jhan kasta. koi logne feri aama ra did baini ko fariya vitrai chirna matra baanki pani dekhiyo lol....i feel sorry for her. God bless .

nepali woman need to live freely. don't treat your hubby like your god. they will dominate u. your job is not only to take care of children and cook and clean. you can do jobs and tell your hubby to watch kids and cook and clean. if u want to have relation with others even if u are married u r free to do, its your life.